.
.
ALLERHEILIGEN – ALLERZIELEN
Kort geleden was ik op retraite met laatstejaars van het college van Melle, een twintigtal 17-18-jarigen. In een van de gespreksrondes waarbij ze nadachten over hoogtes en laagtes in hun nog jonge leven, bleek dat verschillende van hen reeds werden geconfronteerd met de dood van iemand die hen zeer nabij was. Hoewel er in deze groep nogal wat ‘lolbroeken’ zaten, viel het op dat bij het beschrijven van deze ervaringen iedereen stil en bijzonder geraakt werd. Voor een groot aantal van hen bleek dat ze niet wisten hoe ze daarmee moesten omgaan.
Op de vraag ‘Is er leven na de dood’ moet ik eerlijkheidshalve bekennen: ‘Ik weet het niet’. Er is nog niemand die over het muurtje van de dood heen gekeken heeft. Niemand is teruggekeerd om het ons te vertellen. Met rationele zekerheid kan niemand op die vraag een positief antwoord geven.
En toch … ik geloof dat er leven is na de dood.
De dood overstijgt ons bevattingsvermogen. Hier past geen wetenschappelijk antwoord. De dood kunnen we alleen maar vatten in beelden, in poëzie, in muziek, in de kunst. Het zijn allemaal middelen om het niet vatbare te bevatten. Alle godsdiensten, alle zinzoekers hebben door de eeuwen heen naar antwoorden gezocht; de hedendaagse intellectueel doet dat blijkbaar minder.
Wij zijn als mens gebonden zijn aan tijd, ruimte en zintuiglijkheid. Wij kunnen tijd, ruimte en onze zintuiglijkheid niet overstijgen, terwijl de dood tijd, ruimte en onze zintuiglijkheid overstijgt. (Emmanuel Kant)
In ons christelijk geloof vinden we een antwoord. Geen bewijs. Het gaat om een ‘geloof’, een ‘vertrouwen’.
Wij geloven dat Iemand ons bestaan draagt. Iemand die er altijd is, onmerkbaar, niet opdringerig. Niet voor mij alleen, maar voor alle mensen. Als een vader en een moeder die er altijd zijn voor hun kinderen. Graag zien is zijn motto, belangeloos liefhebben. Van voor onze geboorte en ook na onze passage in de tijd. ‘Ik zal er zijn voor u’ is zijn naam: JHWH. (Exodus 3,14-15)
Na mijn leven hier op aarde, is het niet gedaan. Er is toekomst, want Hij verwacht mij. Net zoals Hij ook hier en nu op mij wacht: een persoonlijk antwoord op zijn geduld met mij.
Deze gedachte geeft mij rust. Ik moet me niet opjagen om nog een bucketlist af te werken. Ik mag er ook op vertrouwen dat God voor mij nog iets in petto heeft. Een nieuw en ander leven, al weet ik niet hoe. Maar net zoals God mij al mijn hele leven heeft verrast, zal Hij dat ook blijven doen. Bij Hem zit ik goed, veilig en nooit alleen …
ENKELE MOOIE GEDACHTEN EN EEN GEBED
Dat is de dood
Ik sta aan de rand van het strand.
In de ochtendbries glijdt een zeilboot naar de oceaan.
Hij is schoonheid, hij is leven.
Ik kijk hem na tot hij aan de horizon verdwijnt.
Naast mij zegt iemand : ‘Hij is weg’.
Waarheen, uit mijn gezichtsveld verdwenen,
Dat is alles.
Hij draagt zijn mast even hoog en zijn romp heeft nog
altijd de kracht om z’n menselijke lading te dragen.
Zijn verdwijning uit mijn gezichtsveld is iets in mij,
niet in hem.
En net op het ogenblik dat iemand naast mij zegt :
‘Hij is weg’, zijn er anderen die hem aan de horizon
zien verschijnen en die vol vreugde roepen :
‘Daar is hij !’
Dat is de dood.
(Schrijver onbekend)
Overweging van Dietrich Bonhoeffer
Als je van iemand houdt en je bent van hem gescheiden,
kan niets de leegte van zijn afwezigheid vullen;
je moet dat niet proberen, je moet eenvoudig aanvaarden en volharden.
Dat klinkt hard, maar het is een grote troost,
want zolang de leegte blijft, blijf je aldoor met elkaar verbonden.
Het is fout te zeggen: God vult die leegte.
Hij vult haar helemaal niet, integendeel.
Hij houdt die leegte leeg
en helpt ons zo de vroegere gemeenschap met elkaar te bewaren,
zij het dan ook in pijn.
Hoe mooier en rijker de herinnering, des te moeilijker is de scheiding.
Maar dankbaarheid verandert de pijn der herinnering in stille vreugde.
De mooie dingen van vroeger zijn geen doorn in het vlees,
maar een kostbaar geschenk dat je meedraagt.
Je moet zorgen dat je niet in je herinneringen blijft graven en je erin verliest;
een kostbaar geschenk bekijk je niet aldoor, maar alleen op bijzondere ogenblikken.
Buiten die ogenblikken is het een verborgen schat, een veilig bezit;
dan wordt het verleden een blijvende bron van vreugde en kracht.
(Dietrich Bonhoeffer was een protestants predikant en theoloog die omwille van zijn verzet tegen het nazi-regime gevangen werd genomen en opgehangen, kort voor het einde van de oorlog. Zijn laatste woorden waren: “Dit is het einde, voor mij het begin van het leven.”)
Laat ons bidden …
God, ik wil U danken
om al die mensen
die mij zijn voorgegaan
naar die andere thuis:
altijd 'veel te vroeg',
altijd 'nooit gedacht'.
Ik zie nu weer een dierbaar gelaat,
beleef weer een verhaal van toen,
voel weer het verdriet van toen.
En toch breng ik de moed op om te zeggen
God, Gij zijt bedankt
dat Gij hen op mijn weg hebt gezet.
God, Gij zijt bedankt dat zij,
op één of andere manier,
mochten geloven en vertrouwen.
Gij hebt hen Jezus gegeven: uw nabijheid.
Hij is met ieder van hen mee de dood ingegaan.
Hij heeft ons bevestigd dat er hoop en toekomst is,
dat diegene die in Hem gelooft,
leven zal, ook al is hij gestorven.
(Manu Verhulst)
Wees niet bang
‘Wees niet bang’,
zegt Jezus tot zijn leerlingen …
Talloze malen gebruikt Hij deze worden in het evangelie.
En nog zijn wij angstig voor wat ons kan overkomen.
Het is niet gemakkelijk als het leven tegenzit
maar durven wij vertrouwen,
durven wij geloven
dat bij God alles goed komt,
dat de Vader er altijd is voor ons,
dat Jezus ons daarin voorgaat
en dat de heilige Geest ons altijd nieuwe kracht geeft?
Wees niet bang:
leven is mogelijk
ook al merk ik het misschien nu nog niet.
Voor wie durft te vertrouwen op Jezus’ belofte
is er voor elk van ons
een plaats bij Hem:
hier en nu
en ook na ons afsterven hier op aarde.
Er komt een nieuwe lente
na wat winters dood leek.
Een nieuwe tak,
een eerste stap,
het licht weer zien,
recht komen,
opstaan ...
Dat is de belofte van Pasen!
(WM)
Nog een interessante link:
https://www.kerknet.be/icl/artikel/allerheiligen-allerzielen-een-liturgische-tweeling
.
