Vormselcatechese Bottelare: Verlangen naar licht en warmte
God wil in elk van ons mens worden
Op zaterdag 10 december kwamen de aanstaande vormelingen van kerkplek Bottelare samen in de St.-Annakerk. Drie kaarsjes branden warm op de adventskrans: Kerstmis komt stilletjes aan dichterbij.
De kinderen werden opgeroepen om zich goed voor te bereiden op wat Kerstmis ‘echt’ betekent: ‘God die in elk van ons mens wil worden’. Uitkijken naar Jezus en vriend van God worden.
De advent valt in de winter. De dagen zijn kort en koud en soms guur. Koude en duisternis zijn niet alleen dingen van de natuur. Ook diep in ons binnenste kunnen we kou en donkerte ervaren. Mensen kunnen elkaar, letterlijk en figuurlijk, in ‘de kou zetten’ of ‘in de duisternis laten staan’. Gelukkig groeit in de adventsperiode het verlangen naar warmte en licht die mensen voor elkaar kunnen zijn. De advent staat in het teken van het nieuwe licht dat de duisternis verjaagt en roept ons op tot dienstbaarheid.
Getuigenis over diaconie
Diaken Luc Pontzele bracht met een groot en warm hart een levendige getuigenis over diaconie in de kerk. Diaconie is dienstbaarheid: ten dienste staan van de medemens. Jezus heeft ons getoond en geleerd hoe we lieflijk en teder met anderen kunnen omgaan. ‘Ik ben je licht’ zie Jezus, ‘wie Mij volgt, dwaalt niet rond in de duisternis, maar bezit licht en doet leven’.
Als voorbeeld daarvan vertelde Luc over zijn inzet in Samana ‘Klein land van Rhode’. Een bloeiende groep van vele vrijwilligers die samen zorg dragen voor zo’n 200 mensen: langdurige zieken, hoogbejaarden, mensen die geïsoleerd geraken, mensen met beperkingen … Luc vertelde heel enthousiast over hun geestdrift en bezieling, hun huisbezoeken en vele activiteiten, hun kleine attenties ‘die het maken’, de vreugde en het geluk die ze ervaren. Als je iemand gelukkig kan maken, ben je zelf ook gelukkig.
Hij opperde ook zijn bekommernis over de nog veel ‘gebroken mensen’ welke nog nergens bereikt worden. Ook naar hen toe hebben we een opdracht.
Ons de naaste maken van de concrete mens in nood
De kinderen bespraken vervolgens in kleine groepjes de parabel van de barmhartige Samaritaan, en stonden stil bij het engagement dat van deze parabel uitgaat.
De ‘klemtoon’ ligt niet bij onszelf; maar bij de medemens in nood.
De vraag is niet wie onze naaste is, of hoe ver onze naastenliefde moet gaan en welke prioriteiten wij daarbij moeten leggen. De beslissende vraag is of wij ons tot naaste willen maken van de concrete mens in nood die we ontmoeten. Laten wij ons hart spreken en dragen wij zorg voor onze medemensen?
Concrete besluiten en tips
Om niet bij de pakken te blijven zitten, volgde een boeiende uitwisseling over vrijwilligersinzet. De kinderen zochten naar concrete haalbare voorbeelden/tips over hoe zijzelf (als 11-jarigen) met kleine zaken heel veel kunnen betekenen voor anderen.
Een verslag van hun inzet zal later worden weergegeven in een grote fotocollage achteraan in de kerk.
Wij wensen hen ondertussen heel veel vreugde en geluk toe bij hun inzet. Een klein lichtje kan al een groot verschil uitmaken …
Mooie viering en woordje van dank om 40 jaar diakenschap
Na de catechese sloten de kinderen en hun ouders aan bij de eucharistieviering met de parochiegemeenschap. Het werd een zeer warme viering met mooi gezongen liederen, en ‘voor de kinderen een op hen indrukwekkende’ aanwezigheid van de civiele bescherming. Op het einde van de homilie zette diaken Wies zijn collega Luc enorm in de bloemen om 40 jaar diakenschap en trouwe inzet met hart en ziel. Iedereen in de kerk beaamde dit door een daverend applaus. Proficiat Luc en echt bedankt voor je inzet en uitstraling.
Catechisten Bottelare
