Warme en gedragen eucharistieviering als start van de verenigingen voor het nieuwe werkjaar

Warme en gedragen eucharistieviering als start van de verenigingen voor het nieuwe werkjaar

Sterk gevoel van samenhorigheid en verbondenheid

Op zondag 25 september stond de eucharistieviering in Merelbeke Centrum (start van het nieuwe werkjaar voor de verenigingen) in het teken van ‘aandacht en inzet voor de armen tegenover zelfgenoegzaamheid en onverschilligheid’.

Eenvoud, samenwerking, solidariteit en verbondenheid zijn stevige en belangrijke steunpilaren voor een fijn en goed werkjaar.  Een jaar waarbij we allen opgeroepen worden om ‘een groot hart te hebben’ en ‘daadwerkelijk steun te zijn’ voor de anderen en zeker voor de armen rondom ons en in de wereld.

De viering straalde deze boodschap metéén uit door de prachtige samenzang van de koren St.-Pieterskoraal, Cantilene en het jeugdkoor van Melsen.  Onder leiding van Peggy zongen zij mooie liederen waarbij alle aanwezigen volop konden meezingen, en waardoor men echt een sterk gevoel van samenhorigheid en verbondenheid met elkaar en de Heer kon ervaren.

De liederen verwezen met hun teksten naar de boodschap van het evangelie: “Wij willen nederig en klein, de dienaars van uw grootheid zijn…”en “Geloofd zij elk die U bemint en tot vergeven en delen is gezind”.

Lezingen met een duidelijke boodschap.

De profeet Amos verweet in de eerste lezing de rijke zelfverzekerde en zorgelozen in Sion, welke alleen maar uit waren op zichzelf en de armen uitbuitten.

In de tweede lezing hoorden we daartegenover de oproep van de apostel Paulus: “Streef naar gerechtigheid, liefde, zachtmoedigheid, geloof, volharding … Strijd de goede strijd … daartoe zijt gij geroepen.”

Het evangelieverhaal over de gelijkenis van de arme Lazarus en de rijke vrek sprak voor zichzelf en drukte ons allen als het ware met onze neus op de werkelijkheid in onze samenleving en wereld.

Klare taal in de homilie

Diaken Wies verduidelijkte dit alles in de homilie en sprak daarbij duidelijke taal.

Het is goed om zich eens af te vragen of wij soms ook niet behoren tot de zelfverzekerden en zorgelozen in onze tijd?  Denken we soms ook niet te vlug van onszelf: ‘ok, we zijn gelovig, we zetten ons in, we doen wel iets … wij zijn goed bezig, zo is het goed?’

Paus Franciscus roept voortdurend op, om op te komen voor de armen, en noemt ‘onverschilligheid en zelfgenoegzaamheid’ de grootste ziekte van deze tijd.

En hoe is deze tijd?

80% van de natuurlijke rijkdommen van onze planeet worden geconsumeerd door 20% ‘bevoorrechten’!  Een kleine groep heeft alles en eet zich als het ware dood, terwijl de grootste groep verhongert en armer en armer wordt.

We verbruiken daarbij dan ook nog eens 30% meer dan wat de aarde kan voortbrengen!  

Die kleine meerderheid rijken zorgen voor een groot sociaal en ecologisch onrecht, waarbij de armen de slachtoffers zijn.

Als gevolg van de oorlog in Oekraïne kreunt de bevolking onder de torenhoge energieprijzen,

terwijl ondertussen grote bedrijven miljarden winsten maken.  En het pijnlijkste en ergste is dat sommigen dan nog beweren dat men hen dit niet kwalijk mag nemen.

Wies legde dit verder concreet uit en getuigde uit eigen ervaring.  Het leegmaken en wegbrengen van de spullen uit de containers WMH voor Missiehulp, riepen soms grote bedenkingen bij hem op.  Nog ongeopende pakken handdoeken, hemden … tussen kapotte en totaal versleten kledij?

Ook bij de inhoud van onze jaarlijkse adventsmanden voor de armen rondom ons, kan je soms vragen hebben.  Veel uitstekende voedings- en verzorgingsproducten, maar helaas ook producten die over datum of kapot zijn of zelfs onder de wormen zitten.

Jezus roept ons op om respect te hebben voor elke andere

Als voorbeeld dat het anders kan, vertelde Wies over Bart: een leraar aan een beroepsschool in Antwerpen.  Hij ergerde zich blauw aan drie zussen die zich enorm onhebbelijk en onwillig gedroegen.  Hij verstond het niet, tot wanneer het uitkwam dat ze soms dagenlang niks hadden gegeten.  Bart begon met ze eten mee te brengen.  Nu haalt hij bij de bakkers in de buurt onverkochte voorraden op en deelt deze uit op school.  Andere leerkrachten volgen hem en maken gratis soep voor de armen onder de leerlingen.

Niemand hoeft een ander iets te verwijten of met de vinger te wijzen.  Het komt erop aan om zelf oprecht te zijn en te zien wat wij kunnen doen.  Wat doen we bv. voor kinderen met lege brooddozen? Wat doen we voor de minderbedeelden, de armen, voor hen die zelfs hun basisbehoeften niet meer kunnen betalen?

Jezus roept ons op om respect te hebben voor elke andere.  Hoe of wie hij of zij ook is; we zijn allen gelijkwaardig.  Hij vraagt ons om niet in onze zelfgenoegzaamheid en onverschilligheid te blijven zitten, maar om echt na te denken wat we kunnen doen voor de armen en daarbij daadwerkelijk onze handen uit de mouwen te steken.

Toast op een werkjaar vol vriendschap 

Op het einde van deze mooie viering nodigde de pastoor iedereen uit om aandacht te hebben voor de boodschap van het evangelie, en in onze verenigingen daar echt met verdraagzaam en vriendschap rond samen te werken.

Om het nieuwe werkjaar in te zetten, werd iedereen uitgenodigd voor een receptie, aangeboden door de parochie. 

Deze was heel mooi en aangenaam: op het kerkplein stonden partytafels en er waren lekkere verzorgde hapjes en drankjes. Mensen: jong en oud, diverse verenigingen en parochianen ontmoetten elkaar met gemoedelijke en fijne gesprekken onder een deugddoend en stralend herfstzonnetje.  Een heel mooi initiatief en - volgens de eensgezinde mening van allen - zeker voor herhaling vatbaar. 

(Met veel dank aan Rita die alles organiseerde en met een team voorbereidde).

Bernadette