Vele gelovigen kwamen samen voor de plechtige hoogmis van Allerheiligen © Bernadette
Stilstaan bij hen die van ons zijn heengegaan © Bernadette
Stil worden bij hen die voor eeuwig een plaats innemen in ons hart © Bernadette
ALLERHEILIGEN EN ALLERZIELEN
Samen met alle heiligen God loven en danken
Het wat plotse sombere en miezerige weer op vrijdag 1 november stond in schril contrast met de warme vreugdevolle sfeer in de St.-Pietersbandenkerk van Merelbeke Centrum.
Vele gelovigen kwamen hier samen om de Hoogdag van Allerheiligen te vieren. De kerk was netjes gepoetst en oogde – stemmig versierd met vele chrysanten en kaarsen – heel warm aan. De prachtige ‘sterrenhemel’ boven het hoofdaltaar schitterde in het licht; en het St.-Pieterskoraal bracht mooie stemmige liederen.
De priester heette de talrijke aanwezigen hartelijk welkom: “Wij zijn hierheen gekomen om samen met alle heiligen God te loven en te danken. Deze heiligen roepen op, om net zoals zij, ons te laten inspireren door het evangelie, en ons in te zetten om Gods Liefde in deze wereld gestalte te geven”.
“Zalig zijn zij….”
In het evangelie over de zaligsprekingen hoorden wij Jezus zeggen hoe wij daarin kunnen groeien. Zalig of ‘Heilig’ zijn zij die arm voor God staan: die dankbaar zijn omdat hun leven een geschenk is; die blij zijn om de vreugde van anderen en troost bieden aan wie droevig is …Die nederig zijn en verlangen naar gerechtigheid voor elke mens. Die barmhartig en zuiver van hart zijn en kiezen voor de kleinsten en de zwaksten.
Zalig zijn zij die kunnen vergeven en vrede brengen om zich heen … Zalig zijn zij die zachtmoedig zijn…en zich dienstbaar inzetten voor een mooie gelukkige wereld …
Ook wij zijn geroepen tot heiligheid.
In de homilie ging Vicaris Joris De Jonghe daar dieper op in. Hij bracht ons een prachtige metafoor. Een geschreven muziekblad zal ons op het eerste zicht misschien niet zoveel zeggen. Wanneer het echter uitgevoerd wordt, kunnen wij geraakt worden door de schoonheid van de neergeschreven muziek.
Zo is het ook met het evangelie. Deze verhalen met hun mooie diepe boodschap zeggen ons heel wat meer, wanneer mensen het handen en voeten geven en het waar maken in hun leven. Heiligen zijn mensen die ons de uitvoering van het evangelie tonen doorheen hun geloof, leven en liefdevolle inzet. Zij laten zich inspireren door de geest van het evangelie en bezielen door de Geest van God.
Het zijn daarom geen supermensen; maar mensen zoals wij, met talenten en gebreken, met een eigen karakter en een eigen temperament.
In hun diepe menselijkheid getuigen zij hoe God is en hoe Hij zin geeft aan hun leven. In elk van hen zien wij stukjes van God. Zij zijn voor ons goede wegwijzers op onze eigen weg naar kleine heiligheid.
Stil staan bij hen die ons dierbaar zijn.
In de namiddag van Allerheiligen – de vooravond van Allerzielen – gingen er in al onze kerken van onze parochie mooie stemmige gebedsvieringen door.
In de St.-Annakerk van Bottelare verzamelden zich heel veel gelovigen.
Wij kwamen samen bij de Heer om de namen te noemen van hen die ons dierbaar zijn en die van ons zijn heengegaan; en om te bidden voor alles wat zij ons gegeven hebben en voor ons betekenden.
De paaskaars – teken van de verrezen Heer en teken van eeuwig licht – werd ontstoken als symbool van onze hoop dat onze dierbare overledenen nu reeds mogen delen in het volle licht van Christus’ heerlijkheid. Hoopvolle woorden hoorden wij vervolgens in het evangelie waar Jezus zegt dat er in het huis van zijn Vader ruimte is voor velen en dat Hij er voor elk van ons uit liefde een plaats zal bereiden.
Herdenken is liefde - Weerzien is hoop - Verrijzen is ons geloof …
Aansluitend bracht diaken Luc ons een heel mooie overweging bij ‘Herdenken, weerzien en verrijzen …‘ Herinnering wekt leven …. Herdenken is liefde die niet kan sterven …. Weerzien is onze hoop, Verrijzen is ons geloof.
Tijdens de offergang kon men vervolgens het verrijzeniskruis groeten en een mooi gebedsprentje in ontvangst nemen.
Na de voorbeden volgde de ritus van het kruis. Voor het altaar, lagen de kruisjes van de overledenen, omringt door bloemen en kaarsen en bestraalt door het licht van de paaskaars. De namen van de overledenen werden één na één sereen genoemd. Met deze naam zijn zij gedoopt en gekend bij de mensen en bij God. God heeft hun naam in zijn hart geborgen om hen voor eeuwigheid te bewaren.
Terwijl organist Herman prachtige orgelmuziek speelde, werden de naamkruisjes samen met een witte kaars uitgereikt aan de familieleden: een heel intens en ontroerend moment.
Hoop op een nieuw begin
Na het slotgebed werden we gezegend om in vrede heen te gaan. De viering eindigde met het lied waarmee ook elke uitvaart in de kerk eindigt: ‘Ten paradijze’. Het drukt de hoop uit van een nieuw begin na dit aardse einde.
Na de viering bezochten wij het kerkhof om er stil te vertoeven en te bidden bij onze dierbare overledenen. Een kaars, een gebed, een bloem op de grafzerk. Allen hebben we onze eigen manier om vol genegenheid dankbaarheid uit te drukken voor hen die voor eeuwig een bijzondere plaats innemen in ons hart.
Bernadette
