Processie naar het rustaltaar©Bernadette
stil worden bij het kruis van Jezus©Erik
De paaskaars wordt aan het gezegende vuur aangestoken©Paul
Het licht van Pasen werd doorgegeven; de kerk vult zich meer en meer met licht©Paul
De priester dompelt de paaskaars drie maal in het water als verwijzing naar de drievoudige 'onderdompeling' bij het doopsel©Paul
Op Paaszondag werd een wijdingsgebed over het water uitgesproken, waarmee we bij de hernieuwing van de doopbeloften werden besprenkeld©Bernadette
Een week met bijzondere vieringen: de Goede Week
Witte Donderdag
In de St.-Annakerk van Bottelare ging er op Witte Donderdag een heel mooie viering door, opgeluisterd door het ‘Cantilene-koor’ en bijgewoond door vele gelovigen.
Wij herdachten het laatste avondmaal, waarbij Jezus zich ten volle aan ons mensen gegeven heeft. Bij het inzetten van het Gloria, weerklonken uitbundig alle klokken en bellen, waarna ze zouden zwijgen tot aan het Gloria tijdens de Paaswake.
Voor Jezus aan tafel ging, maakte Hij zich nederig en waste de voeten van zijn leerlingen als teken – en oproep – om zelf ook dienstbaar in het leven te staan en elkaar te helpen. Aan tafel gaf Hij het bewijs van zijn liefde tot het uiterste. Hij nam brood en wijn, zegende en
brak het en verdeelde het en zei: “Blijf dit doen om Mij te herdenken.” Hiermee stelde Hij het sacrament van de eucharistie en van het priesterschap in. Deze viering had een open einde: er was geen zegening of zending. Na het communiegebed bracht men het geconsacreerde Brood in processie van koorzangers en fakkeldragers naar het ‘rustaltaar’. Samen konden we toen bidden en waken bij de Heer – in zijn eenzaamheid – op de vooravond van zijn lijden en sterven.
Goede Vrijdag
In al onze kerken kon men om 15.00 u. stil staan bij het lijden en sterven van Jezus.
Ook tijdens de avondliturgie van Goede Vrijdag in de St.-Pietersbandenkerk van Merelbeke Centrum. Wij stonden er stil bij de lijdensweg en de kruisdood van Jezus.
Het ‘lang evangelie’ werd voorgelezen, waarna het kruis werd vereerd.
Op deze dag buigen wij bij de stille leegte van Jezus zijn dood, ons hoofd en worden er zelf heel stil van. Jezus nam zijn kruis op en droeg de pijn van de hele mensheid. Hij stierf voor alle mensen, en opende hiermee voor ieder van ons de weg naar een nieuw en eeuwig leven.
Tijdens deze viering was er geen eucharistie, maar werd de communie in totale stilte uitgedeeld met hosties die op Witte Donderdag geconsacreerd werden.
Paaswake in de St.-Annakerk van Bottelare
De Paaskaars: teken van de verrezen Heer.
De Paaswake ging door toen het duister begon te worden. Alle aanwezigen kregen een kaarsje. Achteraan in de kerk werd een groot vuur ontstoken en sprak de priester het wijdingsgebed erover uit. Met dit vuur werd de nieuwe paaskaars ontstoken: ‘Moge het licht van Christus verrijzenis alle duisternis uit ons hart en onze geest verjagen’. Vervolgens ging men in processie naar het altaar en gaf de priester het licht van de paaskaars door aan alle gelovigen. De kerk vulde zich meer en meer met het Licht van de verrijzenis.
De paaskaars werd op de versierde kandelaar geplaatst, waarop een lofzang van blijheid en vreugde om het licht en de verrijzenis van Christus volgde. Het orgel speelde vreugdevol, alle klokken en bellen rinkelden en luiden uitbundig en het zangkoor ‘Klein land van Rhode’ zong prachtig een jubelzang.
Gods grote daden in herinnering brengen
Daarna volgde een mooie woorddienst met verschillende lezingen, afwisselend met zang en gebed. De rode draad doorheen alles was Gods liefde voor de mensen. Wij werden in herinnering gebracht hoe God een goede mooie wereld in het leven riep. De mens, tot vrijheid geroepen, kreeg de taak deze wereld bewoonbaar te maken. God verbond zich met zijn volk. Doorheen verdrukking en ontrouw, konden deze steeds op Hem blijven vertrouwen. De steen die ons van God weghoudt, kan ook weggerold worden, zodat zijn kracht, zijn troost en nabijheid ook ons steeds weer kan bereiken.
Niet ik leef, het is Christus die in mij leeft
Na het evangelieverhaal over de verrijzenis van Jezus, werden wij in de homilie opgeroepen om Jezus te zoeken in ons leven. Pasen gaat niet alleen over Jezus die de dood overwon, maar het gaat ook over ons. De levende Jezus vind je in de gemeenschap van zijn volgelingen, die zich naar Hem laten noemen: christenen. Pasen roept ons op om Jezus’ dragers te zijn: mensen die door hun laten en doen, door hun zijn, laten zien dat Jezus in hen leeft: hartverwarmend voor elkaar. Want allen zijn we geroepen om in de kracht van het doopsel en met de verrezen Heer, het licht van Pasen te verspreiden.
De doop: verbonden met het licht van Christus
De priester sprak nu het wijdingsgebed uit over het water. Hij dompelde de paaskaars drie maal in het water. Dit verwijst naar de drievoudige ‘onderdompeling’ in het water bij het doopsel. Vervolgens werden wij uitgenodigd om onze doopbeloften te hernieuwen, waarna wij besprenkeld werden met doopwater.
Elke eucharistie verwijst naar Pasen
Daarna volgde de liturgie van elke zondag, want elke zondag verwijst naar de verrijzenis van Jezus. Deze verliep tijdens de Paaswake met heel veel licht, vreugde en muziek, om de blijheid en de vreugde van Pasen uitbundig te gedenken en te vieren.
Bij het verlaten van de kerk kregen alle aanwezigen een zakje paaseitjes en een kaartje met een heel mooie paaswens.
Paasviering in de St.-Pietersbandenkerk Merelbeke
Op Pasen volgde een heel mooie en vreugdevolle paasviering waarin we met heel veel aanwezigen, de volheid van Leven in de verrijzenis van Jezus vierden. De klokken luidden uitbundig, er waren mooie bloemen en er heerste een warme en leven gevende sfeer van nabijheid en vreugde. De brandende paaskaars werd plechtig naar voor gebracht, waarna het St.-Pieterskoraal jubelend zong. De viering stond volledig in het teken van de verrijzenis als bron van vreugde en geluk.
Moge het licht van onze verrezen Heer ons verwarmen en in en door ons blijven schijnen.
Bernadette
