E.H. Antoine Rubbens aan het gebouw waar de dienst Zingeving en Pastoraal in Karus
gehuisvest is © NL
In memoriam E.H. Antoine Rubbens (1933-2024)
Het plotse overlijden van priester Antoine Rubbens, op 28 augustus jongstleden, raakte
velen. Hij overleed in zijn kantoor in de dienst zingeving en pastoraal van het Psychiatrisch
Centrum Karus in Melle. Het was de plaats waar ik hem vorig jaar, ter gelegenheid van zijn
90ste verjaardag en 65 jaar priesterwijding, mocht interviewen voor ons parochieblad. Hij
vertelde dat hij 25 jaar eerder, zelf aan de bisschop had gevraagd om hier aalmoezenier te
mogen worden, na een priesterloopbaan die zich voornamelijk in het onderwijs en in de
zorgsector afspeelde.
Ik ontmoette een wijs en minzaam man, een fijne priester, die beklemtoonde dat we in het
leven meer ontvangen dan we kunnen geven en die in dankbaarheid terugblikte. Hij was een
stapper, iemand die heel wat plaatsen te voet heeft verkend. Ook schrijven deed hij graag,
zoals over zijn belevenissen op zijn tochten, en ook teksten voor het tijdschrift Middelares en
Koningin en van het Mariaal bedevaartsoord Banneux. Daar had hij zijn eerste ziekentriduüm
als seminarist meegemaakt.
Op 21 april van dit jaar was hij nog de gastheer in de kapel van de zustergemeenschap
Caritas van de zusters van Liefde van Jezus en Maria in de Caritasstraat in Melle ter
gelegenheid van Erfgoeddag. Het thema was ‘Thuis’ en dit gebouw is inderdaad de nieuwe
thuis van de zusters, die na een actieve inzet, aan rust en verzorging toe zijn. Heel
respectvol liet hij daar enkele zusters aan het publiek vertellen over hun inzet in de missies,
in de ziekenzorg, enzoverder. Zelf liet hij de bezoekers de schoonheid ontdekken van deze
kapel van de zusters, met een originele kruisweg en prachtige voorstelling van de wijnstok
en de ranken. Dagelijks droeg hij hier de eucharistie op voor de zustergemeenschap. Hij zal
er zeker gemist worden.
“Als men over ouderdom spreekt”, zo beëindigde hij ons gesprek bij zijn 90ste verjaardag,
“benadrukt men de wijsheid en publiceert men dikwijls mooie poëzie. De realiteit is minder
poëtisch. Ik zie veel miserie bij ouderen. Ik denk vaak na over de periode die komen gaat:
wat als ik sommige dingen niet meer zal kunnen, als ik zal moeten loslaten…” Die zorgen
zijn voor priester Antoine Rubbens voorbij. Onze wens van toen, dat hij nog vele gelukkige
jaren zou mogen beleven, is niet uitgekomen. Hij is teruggekeerd naar zijn Schepper. Maar
wie zich door zijn homilies nog wil laten inspireren, vindt heel wat preken van hem terug op
het internet. We citeren uit een gebed dat hij in 2022 schreef voor Aswoensdag : “Geef onze
goede ogen zodat wij, zoals je vrienden uit Emmaüs, jou herkennen, wanneer je ons
onderweg de Schriften uitlegt en wij er mogen bij zijn wanneer je daar het brood breekt.
Jezus, jij de gekruisigde en de verrezen Heer, leg elke dag, zowel tijdens de veertigdagentijd
als in de paastijd en gedurende elke dag van het jaar een straal van jouw licht op mijn gelaat
en op dit van elke mens.”
Nicole Lehoucq
