Nieuwe grenzen parochie Sint-Pietersbanden Merelbeke
De parochie Sint-Pietersbanden wordt met het besluit van de Vlaamse regering van 13 mei 2024 uitgebreid met het grondgebied van de parochie Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans gelegen op Merelbeke-Flora. Nadat in 2021 het grondgebied van de Floraparochie gelegen op Melle en Gent reeds werd overgedragen naar de aangrenzende parochies van die gemeenten, en de parochie werd beperkt tot het grondgebied van Merelbeke, komt nu een definitief einde aan de afzonderlijke erkenning van de Floraparochie. Deze parochie werd als hulpparochie erkend in 1930 en kreeg een eigen kerk in 1954.
Ten gevolge van deze herschikking eindigt ook het mandaat van het huidig kerkbestuur van de Sint-Pietersbandenkerk en zal een nieuw bestuur worden samengesteld. Ondertussen is ook uitvoering gegeven aan het bisschoppelijk decreet tot onttrekking van de Florakerk aan de eredienst en wordt de kerk ontruimd en klaargemaakt voor verkoop aan de gemeente Merelbeke. De kerkelijke goederen werden op basis van de inventaris overgedragen aan andere parochies en pastorale organisaties in binnen- en buitenland. De vroegere weekkapel van de Florakerk wordt behouden als stille ruimte en bidplaats. In afwachting van afspraken rond het openstellen van deze Mariakapel wordt elke eerste vrijdag van de maand een gebedsviering voorzien om 9u30.
Met het samenvoegen van de parochie en het onttrekken van de Florakerk aan de eredienst wordt een kerkelijk hoofdstuk afgesloten. De Florakerk was vele jaren een ontmoetingsplaats voor gelovigen, die er kwamen in vreugde en in verdriet. In deze kerk hebben vele mensen zich ook ingezet om de boodschap van het evangelie voor of achter de schermen gestalte te geven. We danken hen allen, zonder onderscheid: de verschillende voorzitters en leden van de kerkraad en de toenmalige parochieploeg, en zeker ook allen die zich hebben ingezet voor de liturgie: de voorgangers, de koorleiders, organisten en koorleden, de lectoren, misdienaars, bloemenzetters, maar ook de mensen die instonden voor de schoonmaak en het onderhoud, het onthaal, en al die andere taken die aan een verzorgde kerk en liturgie zijn verbonden. Nu deze kerk geen kerk meer is, durven wij de hoop uitspreken dat iedereen die het wenst zijn of haar weg vindt naar één van de andere kerkplekken binnen onze parochie. Het belangrijkste is dat we gemeenschap kunnen vormen rond de Heer en rond elkaar, en dan is de plaats eigenlijk bijkomstig. Wij mogen, zeker als christenen, dankbaar terugkijken op het verleden, maar we mogen er niet blijven aan vasthouden.
Wij moeten vooruitkijken, en mogen proberen samen verder gemeenschap te vormen, onze positieve krachten bundelen en er samen het beste van maken.
