Vaarwel, pastoor Adrien, à Dieu!
Het was bijzonder schrikken als we op zondag 17 december over je dringende en onrustwekkende opname werden ingelicht.
De avond voordien was je voorgegaan in de avondmis in Bottelare en verzorgde je ook de homilie. Er was geen teken van ziekte of noemenswaardig ongemak.
BIDDEND LEVEN
Je kwam ook net terug van enkele dagen retraite in de abdij van De Katsberg, net over de grens voorbij Poperinge. Je was daar vaak en graag. Je kon er je batterijen opladen en de pastorale zorgen neerleggen.
Dat geregelde bezoek voor enkele dagen aan een abdij was ook teken van je geloof: een biddend priester zijn. Je beleefde dat ook in de verschillende gebedsgroepen. Maar boven alles wou je ook zo voorgaan in de eucharistie. Het mocht nooit een routine worden, je wou er altijd met heel je hart en ziel bij zijn.
SOBERHEID
Een ander kenmerk van je levenswijze was je soberheid. Je had niet veel nodig voor jezelf. Van de pastorij gebruikte je slechts enkele ruimtes voor jezelf. Het hart daarvan was je keuken, niet om te koken, maar om er te wonen, te lezen, briefwisseling door te nemen … Je tafeltje was één stapel papieren waartussen je ook nog de nodige ruimte vond om te eten. Simpel was goed genoeg!
Toen je enkele jaren geleden een elektrische fiets aankocht, vond je dat voor jezelf al een hele investering. Maar je was er wel blij mee. Van wat je had, kon je ook echt genieten.
CULTUUR
Je praatte niet zoveel over je 'vrije tijd'. Maar muziek, een goed boek, beeldende kunst … het kon je allemaal bekoren. En het moest niet persé hoog professioneel zijn, je kon best appreciëren wat plaatselijke mensen maakten en brachten.
PASTORAAL
Je bent in een erg veranderend kerkbeeld pastoor-moderator geworden van de nieuwe parochie H. Moeder Teresa. Je leven in gehoorzaamheid en trouw aan je roeping heeft je die opdracht doen aanvaarden, niet een grote ambitie.
Je wist waar we als kerk vandaag voorstaan. En je had ook zicht op de weg daarnaartoe, in de lijn van wat de bisschop hierover vroeg. Maar je was ook realistisch: de praktijk is niet altijd wat met de beste bedoelingen wordt bedacht, vond je.
Je eigen beperktheden kennende heb je dat op je eigen wijze gedaan. Niet te veel hooi op de vork, niet te snel. Je was ook bang voor conflicten met je medewerkers en dat maakte dat je niet echt durfde doorspreken, ook al had je soms een andere parochievisie en toekomst voor ogen.
Wat je visie op seksualiteitsbeleving, gender en liturgie betreft was je traditioneel, erg trouw aan de oude regels. We gingen dan ook wel eens in discussie over de wijze waarop we in deze materies vandaag met de gemeenschap en met mensen omgaan.
En ondanks je overtuiging werd je voorzichtiger in wat je hierover in het openbaar uitsprak.
GROOT HART
Eigen aan je eerder teruggetrokken natuur, was vlot en sociaal omgaan met mensen, ondanks je goede bedoelingen, niet je cup of tea. Maar als je mensen beter leerde kennen, was je daartegenover heel loyaal, openhartig en aangenaam in de omgang.
Wat velen wellicht niet weten, was dat je bijzonder veel aandacht schonk aan mensen die in armoede leefden of het om allerlei redenen moeilijk hadden in het leven. Zowel financieel als luisterend als ondersteunend was je heel wat mensen heel nabij. Dat was voor jou ook natuurlijk verbonden met je geloof: christen zijn beleef je met woord én daad.
DANKJEWEL
Het zal in onze parochie en in de dekenale ploeg helemaal anders zijn vanaf nu. We zullen je gevatte tussenkomsten missen. Wat je hebt nagelaten is een doorleefd geloof. Daar blijven we je dankbaar voor.
Vanuit dat samen gedragen geloof wensen we voor jou een warm thuiskomen bij de Vader, in volkomen vrede.
Dankjewel, Adrien, van ganser harte.
Wies Merckx (tekst en foto)
