Al knutselend stil staan bij de betekenis en beleving van de advent (Merelbeke) ©Bernadette
Fier op onze adventskransen (Bottelare) ©Bernadette
Vormelingen steken hun zelfgemaakte adventskransen in de lucht (Merelbeke) ©Katrien
VORMELINGEN BEREIDEN ZICH VOOR OP KERSTMIS
Adventscatechese in Bottelare en Merelbeke
Op de tweede zondag van deze adventstijd, kwamen de aanstaande vormelingen van kerkplek Bottelare, en deze van kerkplek Merelbeke, respectievelijk op zaterdag 7 en zondag 8 december, samen. Zowel in de St.-Annakerk van Bottelare als in het parochiehuis in Merelbeke heerste er een grote bedrijvigheid en geurde het heerlijk naar fris dennengroen.
Na een inleidende en bezinnende duiding rond advent, gingen de kinderen heel enthousiast aan het werk. Ze knutselden heel ijverig een eigen adventskrans. Sommige kinderen hadden wat hulp nodig, anderen ontpopten zich tot ware jonge talenten. Iedereen hielp iedereen, zodat tegen het einde van de activiteit elk kind een mooie adventskrans had.
Deze mochten ze, na de catechese, samen met de gebedskaart ‘Hoopvol uitzien’ meedoen naar huis. Dit als stimulans om thuis - met het gezin - er regelmatig een kaarsje bij aan te steken, het even stil te maken en om Jezus meer en meer in hun hart te laten geboren worden.
Viering met de geloofsgemeenschap
Zowel in Bottelare als in Merelbeke sloten de kinderen en hun ouders na de catechese aan bij de eucharistieviering op zondag met de geloofsgemeenschap.
Toen Vicaris Joris De Jonghe tijdens de homilie vertelde hoe de adventskrans - als een soort ‘lichtreclame’ voor Jezus Christus - uitgevonden werd in een tehuis voor moeilijk op te voeden straatjongeren, luisterden onze vormelingen dan ook heel geboeid.
Een toevluchtsoord voor verwaarloosde jongeren
19 jaar geleden stichtte de 25-jarige dominee Johann Wichern een toevluchtsoord voor verwaarloosde jongeren in een oude boerderij, net buiten Hamburg. Vanuit zijn christen zijn wou hij, net zoals Jezus, zich ontfermen over de kleinsten en zwaksten en vooral over de vele verwaarloosde jongeren in de havenstad Hamburg. Jongeren die opgroeiden in armoede, in voortdurende angst en onzekerheid, die nergens welkom waren en in de criminaliteit terecht kwamen; jongeren zonder familie, naam en toekomst…
Hij ving ze op en leefde met hen samen in steeds groter wordende leefgroepen. Het samen leven, werken, feesten en bidden schiep een enorme band van saamhorigheid.
De advent als een tijd van wachten en uitzien naar Gods komst in de wereld en eigen leven, gaf hij dan ook grote aandacht. Heel voornaam vond Johann Wichern daarbij het symbool van het licht.
Als ‘lichtreclame’ voor Jezus … Licht voor de wereld
Daarom hing hij In hun boerderij aan het plafond een groot karrewiel, bedekt met groene twijgen, en met daarop vier grote witte kaarsen en 24 kleinere rode kaarsen.
Elke ochtend, voor hun taken, kwamen ze samen om in de bijbel te lezen en te bidden en een kaars aan te steken. Op zondag een grote witte en op weekdagen en kleine rode. Zo kwam er steeds meer en meer licht in hun leven en groeide de vreugde om het naderende Kerstfeest. De adventskrans was geboren en kreeg heel vlug navolging. Zo verspreidde het gebruik ervan zich over heel de wereld. Het leek op een soort ‘lichtreclame’ voor Jezus Christus, die het licht van de wereld is.
Hoopvol uitzien
De adventskrans brengt ons in een sfeer van verwachting en van hoop op vrede. Vrede doordat mensen God in hun leven binnenlaten en leven vanuit zijn liefde. Te midden van een wereld met zijn vele moeilijkheden en dreigingen, is de adventskrans als een voorproefje van de vreugde om de komst van de Heer onder ons; en als een teken van onze hoop dat met de komst van het ‘licht van de wereld’, de glans van dat licht ook over ons leven mag schijnen.
Catechisten Merelbeke en Bottelare
