You’ll never walk alone
We vieren deze week het feest van Hemelvaart. Wat kan het populaire You’ll never walk alone, dat door voetbalsupporters zo gekend is, daarmee te maken hebben? Deze song werd in 1945 oorspronkelijk geschreven voor een musical, maar toen Gerry and the Pacemakers het in 1963 als een single uitbrachten, werd het een wereldhit. De legendarische voetbalclub uit Liverpool gebruikte het onmiddellijk als hun clublied. Vele anderen, zoals Club Brugge, volgden dat voorbeeld en zingen dit lied sindsdien met grote fierheid en ontroering. Onze gewaardeerde mederedacteur, die haar ‘ploegske’ zo steunt, zal dit zeker beamen.
Toch heeft dit clublied een bredere betekenis en mogen we het niet beperken – hoe glorierijk het daar ook gebracht wordt – tot het voetbal. Vorig jaar bracht de Britse mezzosopraan Kathrine Jenkins deze song in St Paul’s Cathedral in Londen voor het BBC-programma Songs of Praise, ‘Lofliederen voor de Heer’. Dit programma stond toen in het teken van geloof, rouw en verdriet. De presentator van dienst, Reverend Kate Bottley, wist te vertellen dat You’ll never walk alone in het Verenigd Koninkrijk de meest gevraagde hymne is bij uitvaarten als een moment van troost en bijstand.
Het deed me denken aan het verhaal waarbij iemand op het strand wandelde en in het zand naast zijn eigen voetafdrukken telkens een tweede paar afdrukken zag. Dat waren de voetafdrukken van God, die hem steeds begeleidde. Tot op het moment dat er plots maar één paar afdrukken meer te zien was. Dat was juist in de levensperiode dat die man het zeer moeilijk had. Hij vroeg zich verbaasd af waarom God er op dat moment niet was. God antwoordde dat er toen inderdaad slechts één paar afdrukken was, maar dat die voetafdrukken de Zijne waren omdat Hij in die moeilijke levensfase de man gedragen had.
Heeft You’ll never walk alone dan toch een diepere religieuze betekenis? Enkele jaren geleden zei Mgr. Hoogmartens, de bisschop van Hasselt, dat veel mensen vastlopen in de zogezegd hoog aangeschreven waarden zoals individualisme, zelfontplooiing en autonomie. Ze lopen daar uiteindelijk in vast, zo wist de bisschop te vertellen, omdat de volstrekt autonome mens alles als zijn eigen en uitsluitend zijn eigen verantwoordelijkheid aanvoelt. En dat is een verpletterend gevoel, terwijl in het geloof de mens zich verbonden en gedragen voelt. You’ll never walk alone!
Wanneer het leven moeilijk is - ‘When you walk through a storm’ - zoals men in de hymne zingt, - ‘hold your head up high, and don’t be afraid of the dark’. Je hoeft niet bang te zijn wanneer je door een storm moet, want er zal altijd iemand zijn die naast je wandelt. Iemand die door Zijn lijden en dood de levensweg reeds afgelegd heeft en die met Zijn Hemelvaart toont wat de uiteindelijke bestemming van de mens zal zijn.
Het feest van Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart, dat we nu veertig dagen na Pasen vieren, geeft aan de gelovige het ultieme teken dat de mens ooit zal opgenomen worden in de heerlijkheid van de hemel. Door de Verrijzenis werd de dood overwonnen en door de Hemelvaart heeft Jezus getoond waar we na de dood en de opstanding uiteindelijk een plaats zullen krijgen.
Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart is daarom het meest hoopvolle perspectief dat het christendom aan iedere mens te bieden heeft. Hemelvaart is niet het dichtvallen van het doek, het einde van het optreden van Jezus en het zich onttrekken aan het zicht. Hemelvaart is net het omgekeerde: het is het definitieve opengaan, het blijvende zicht op een hemelse werkelijkheid. Een werkelijkheid die ooit het deel van alle mensen zal zijn.
Vandaag hebben velen het moeilijk met het begrip ‘Hemel’. De relatie tussen hemel en aarde is dan ook niet eenvoudig voor te stellen. Vroeger had men daar minder last mee. Hemelvaartverhalen werden tweeduizend jaar geleden zelfs als literaire beeldspraak gebruikt om het levenseinde van een groot iemand te beschrijven. De vroegere professor dogmatiek, Eric Vanden Berghe, wees er ooit op dat men vroeger de ‘goddelijke’ Jezus soms moeilijk op de aarde kreeg, terwijl men vandaag de ‘aardse’ Jezus nog moeilijk in de hemel krijgt. Een theologisch doordenkertje.
Toch is de Hemelvaart van Jezus zoals reeds gezegd, het meest hoopvolle perspectief waarvan wij als christenen overtuigd zijn dat het ooit het deel zal zijn voor alle mensen. In die zin is ‘Hemelvaart’ eigenlijk de belangrijkste hoogdag van het jaar. Of had je het feest van Hemelvaart zo nog niet bekeken? Jezus is ons voorgegaan. Hij heeft geleden en is gestorven om daarna te verrijzen en ons dan de weg te tonen naar de hemel waardoor wij als ‘mens’ nooit meer alleen zullen zijn. Wat is het christendom toch een zalige en een hooggevende godsdienst!
Ze zullen rond het voetbalveld in Liverpool of in Brugge bij het zingen van hun clublied, wellicht niet denken aan die christelijke boodschap, dat iedere mens ooit naar het hemelse leven zal gaan. Toch biedt dit lied door de beelden die het oproept, een diepere betekenis. Men noemt You’ll never walk alone in Engeland dan ook niet voor niets a Song of Praise.
Marc Van Kerchove
